In de Standaard stond vandaag (8 januari) een artikel over herbruikbare koffiebekers onder de titel “Vergeet plastic zak, dit is nieuwe vijand”. In dit artikel wordt beschreven hoeveel minder afval zou geproduceerd worden als de meeneemkoffies, zoals Starbucks, niet langer in een wegwerpbeker zouden worden geserveerd. Maar in de alternatieven zoals herbruikbare bekers. Dit is een idee van de Bond Beter Leefmilieu (BBL) als reactie op een maatregel van het Londense stadsbestuur. Zij gaan voortaan een taks van 25 pence (28 eurocent) heffen op elke wegwerpbeker.

Eenmalige verpakkingen

Ik vind het een goed idee om even na te denken over eenmalige verpakkingen. De vanzelfsprekendheid waarmee sommigen zulke verpakkingen uitdelen, die doorgaans maar korte tijd nuttig gebruikt worden, staat in schril contrast met de afvalproblematiek die deze verpakkingen veroorzaken éénmaal ze niet meer nuttig zijn. De kosten van die afvalproblematiek zitten zelden meegerekend in de prijs van de verpakking. Mocht dit wel zo zijn zou men wel snel een stuk zuiniger worden. De beslissing van het Londense stadsbestuur is duidelijk genomen met de bedoeling om deze kosten in de prijs te internaliseren en zo het verbruik af te remmen.

Voorstellen om wegwerpbekers kortweg te verbieden en enkel nog herbruikbare bekers toe te laten, zijn geen probleem voor de meeneemkoffie-adepten, die zich sowieso van de ene naar de andere beker voortbewegen, maar miskent totaal de noden en het gemak van de occasionele gebruiker. En als we ons iets niet graag laten afnemen, dan is het ons verworven gemak. Is er dan geen andere manier om de afvalproblematiek op te lossen zonder aan het gemak te raken?

Is er een alternatief? Ja!

Je kan het flinterdunne beschermende plastic laagje aan de binnenkant van die papieren beker vervangen door een laagje composteerbare bioplastic. Zo wordt het geheel composteerbaar en kan de nutteloos geworden beker met het organisch afval mee in de composteerinstallatie. Compost is een bodemverbeteraar die planten beter doet groeien. Uit planten worden via bioraffinage componenten voor composteerbare bioplastic gewonnen, waarmee dan opnieuw een flinterdun beschermend laagje kan gelegd worden in een volgende beker. Zo wordt de kringloop van de organische recyclage gesloten.

Dus als het Londense stadsbestuur het helemààl goed zou willen doen, dan rekent het via de taks de kost van de afvalverwerking in de prijs van de wegwerpbeker door, maar dan legt het ook op dat de wegwerpbekers volledig organisch recyclebaar moeten zijn. Zo los je de afvalproblematiek op zonder dat je je medemens het leven zuur zit te maken.

Met composteerbare verpakkingen uit hernieuwbare (= plantaardige) bron pakken we de afvalproblematiek aan zonder aan het functionele aspect of het gebruiksgemak van de verpakking te raken. Da’s pas slim beleid!